Towarzystwo Urbanistów Polskich

X edycja ogólnopolskiej konferencji Dzień Urbanisty pt. "Rewitalizacja – wyzwania i dylematy?" już za nami. Zachęcamy do zapoznania się z prezentacjami oraz artykułami prelegentów.

Pragniemy serdecznie podziękować wszystkim naszym partnerom za wsparcie a prelegentom i przybyłym gościom za udział w konferencji. Po raz kolejny mogliśmy się przekonać, tematyka naszej konferencji doskonale wpisała się w potrzeby przybyłych uczestników. Świadczy o tym wysoka frekwencja w okresie całego wydarzenia. Zdjęcia z wydarzenia można zobaczyć w zakładce "galerie".

STANOWISKO
Towarzystwa Urbanistów Polskich – Oddział  w Warszawie

w  związku z   projektem poselskiej ustawy o ustroju m.st. Warszawy

Zarząd warszawskiego Oddziału TUP, mając na uwadze związki projektowanej ustawy z celami i zasadami  kształtowania ładu przestrzennego w  Warszawie i jej funkcjonalnym otoczeniu,  przedstawia poniższe Stanowisko.

Ponieważ spora grupa Koleżanek i Kolegów urbanistów, głównie tych dotkniętych likwidacją Izby Urbanistów oraz tzw. "deregulacją", nadal - z uporem godnym lepszej sprawy - publicznie lansuje tezę o "likwidacji zawodu urbanisty", przedstawiam poniżej - wszystkim zainteresowanym do wiadomości - wyciąg z obowiązującego aktu prawnego, z jego krótką syntezą i dodatkowymi informacjami

[pdf do pobrania]

Refleksje rewitalizacyjne - po VIII Podlaskim Forum Urbanistów

Wnioski z ostatniego forum są i powinny być różne, bo inny jest punkt widzenia problemu rewitalizacji przez teoretyków i praktyków; a wszystko jeszcze jest zależne od reprezentowanej profesji. Urbaniści widzą przede wszystkim próbę ograniczenia potencjału - tak, ograniczenia! - planowania przestrzennego. Przecież oczywistością jest, że to wszystko, co jest wymienione zarówno w ustawie o rewitalizacji, jak i w wytycznych - wcześniej opracowanych [ sic!] - wchodzi w zakres polityki przestrzennej, szeroko rozumianej (mam na myśli uwarunkowania oraz inspiracje), i bezpośrednich obowiązków, przede wszystkim uruchomienie i regulacja działań inwestycyjnych.

To jest najważniejsze, bo rzuca wątpliwość na sensowność ustawy, co do optymalnego wydawania pieniędzy na potrzeby, które o nie wołają. O tym dobrze wiedzą władze wykonawcze i ustawodawcze samorządu, tylko muszą powstrzymać swoje wątpliwości, bo może coś z tej ustawy pożytecznego gminie kapnie.

Może nie wszyscy, którzy dobrze mówili o ustawie, opisując swoje zaangażowanie i snując ambitne plany, a nawet prześcigając się, co do pierwszeństwa dokonań, mają tego świadomość. Niezależnie od tego, prawo subsydiarności działa - dobra subsydiarność wszystkim pomaga, a najwięcej tym, którzy ją serwują.

Teraz przechodząc do kwestii stanowienia prawa, wydaje się, że ustawę, choćby z tego powodu, że tak dużo obowiązujących praw potrąca (przetrąca?), należałoby nazwać specustawą. Dlatego warto się zastanowić, czy zastane buble ( to dotyczy również ustawy krajobrazowej), które zaprzeczają słusznym założeniom porządkującym prawo związane z dobrym inwestowaniem - mam na myśli prace nad Kodeksem Urbanistycznym, które dążą do wyeliminowania pomieszania ustaw - należy traktować z takim zaangażowaniem. Będąc jednak w trakcie wdrażania Rewitalizacji, zastanówmy się, jak ją wykorzystać - wszak mamy już sporo doświadczeń na drodze do mniejszego zła, . Oto sugestie:

- regulacje dotyczące rewitalizacji trzeba ściśle powiązać z polityką przestrzenną gmin - kwestia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, planów miejscowych, strategii etc.;

- wpisać rozdmuchane badania typu socjologicznego w porządek opracowania uwarunkowań niezbędnych do podejmowania decyzji projektowych - planistycznych w zakresie gospodarczo-przestrzennym z podniesieniem znaczenia zagadnień kultury (obecnie niedowartościowanych);

- zamiast powoływania komitetu rewitalizacyjnego uświadomić sobie znaczenie miejskiej komisji urbanistyczno - architektonicznej, uzupełnić jej skład i wyposażyć w stosowną podmiotowość, godną jedynego organu o niezbędnym profesjonalizmie, przywołanego prawem. Być może wniesie on mądrość do wyrwanych zadań, określonych zbyt ogólnie, bez koniecznego kontekstu, za to z pomieszaniem znaczenia pojęcia.

Ustalenia Gminnego Programu Rewitalizacji  powinny  wynikać z przemyśleń i wiedzy, a nie z wyników ankiety. A kwestia, czy rozdawać ryby, czy wędki, czy przyzwyczaić do innej konsumpcji -  rozumiejąc tę metaforę, jako sterowanie procesem zaspokojenia oczekiwań ludzi pokrzywdzonych – wydaje się groźna, szczególnie w czasach, gdy tak dużo możemy ludziom i z ludźmi zrobić.

Andrzej Chwalibóg

Białystok 2016.12.08.

Sekcja Małych Miast TUP serdecznie zaprasza do udziału w wizycie studyjnej "W stronę rzeki", która odbędzie się 22 kwietnia 2017 r. w Krapkowicach (woj. opolskie). Celem wizyty jest przedstawienie problematyki planowania i zagospodarowania przestrzennego terenów nadrzecznych w małych miastach, wymiana doświadczeń a także prezentacja działań aktywizujących przestrzeń nadrzeczną na przykładzie Krapkowic. Wizyta adresowana jest do urbanistów, planistów przestrzennych, architektów, przedstawicieli samorządu, pracowników naukowych oraz studentów kierunków związanych z tematyką miejską oraz wszystkich innych osób zainteresowanych ww. tematyką. Wizyta organizowana jest przy współpracy z Urzędem Miasta i Gminy w Krapkowicach, Starostwem Powiatowym w Krapkowicach, Portem Jachtowym Krapkowice oraz Uniwersytetem Opolskim.

Termin: 22 kwietnia 2017 r. godz. 9:00

Miejsce: Krapkowicki Dom Kultury, ul. Prudnicka 7, 47-300 Krapkowice

Zgłoszenia: do 20 stycznia 2017 r. pocztą elektroniczną na adres Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

Ilość miejsc ograniczona, Decyduje kolejność zgłoszeń.

Program Wizyty (w tym szczegóły organizacyjne)

Zaproszenie

Serdecznie zapraszamy do udziału w Wizycie!

1. Wprowadzenie

Niniejsza opinia została opracowana przez Towarzystwo Urbanistów Polskich przy udziale zarówno Rady Towarzystwa, Zarządu Głównego TUP jak i przy wykorzystaniu szeregu wniosków zgłaszanych przez poszczególnych członków. Zasadnicza część uwag i kwestii w niej podniesionych odnosi się do Księgi I oraz Księgi II, choć szereg wniosków dotyczyć może także innych części Kodeksu.

2. Uwagi ogólne

Towarzystwo Urbanistów Polskich niestrudzenie od wielu lat zbiega i sygnalizuje potrzebę kompleksowego uregulowania sfery związanej z funkcjonowaniem gospodarki przestrzennej. W swoich wcześniejszych stanowiskach podkreślaliśmy, iż sprawy odnoszące się do zagadnień planowania przestrzennego i procesów lokalizacji nie mogą być oderwane od wiążących rozstrzygnięć podmiotów planowania poziomu wojewódzkiego i krajowego w sferze regulacyjnej oraz integracji ze sferą publicznego planowania społecznego i gospodarczego. Kodeks jest pierwszą od lat taką oficjalną próbą spojrzenia. Ten kierunek myślenia i poszukiwania adekwatnych rozwiązań do wadliwego stanu gospodarki przestrzennej w Polsce opisany w komentarzu do kodeksu uznajemy jako właściwy kierunek niezbędnych zmian.
Z tego tez powodu wysiłek legislacyjny Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa, którego celem jest „przywrócenie efektywnego prowadzenia polityki przestrzennej, usprawnienie procesu inwestycyjno – budowlanego oraz efektywne lokalizowanie i realizacja inwestycji publicznych”, skutkujący opracowaniem projektu ustawy „Kodeks urbanistyczno – budowlany” należy ocenić pozytywnie. Jak wykazują liczne diagnozy, polityka przestrzenna w Polsce jest w znacznej mierze prowadzona nieefektywnie, a procesy kształtowania ładu przestrzennego – w tym związane z lokalizacją i realizacją inwestycji celu publicznego – wymagają usprawnienia. Oznacza to iż próba kompleksowego uregulowania tych kwestii, podjęta przez autorów Kodeksu, uznana może być za krok w dobrym kierunku.
Jednakże tak szeroko zakrojony przedmiot regulacji budzić może także szereg wątpliwości (wyrażanych m.in. we wcześniejszych stanowiskach TUP) i wynikających z obawy, że waga planowania przestrzennego – warunkującego proces inwestycyjny – zostanie umniejszona na korzyść skuteczności lokalizacji nowych inwestycji. Prowadzić to może do pomniejszania znaczenia planowania jako narzędzia polityki przestrzennej, a w konsekwencji i jego roli, jako instrumentu realizacji zasady zrównoważonego rozwoju.
Niezależnie od wyżej wymienionych wątpliwości, zdaniem Towarzystwa koniecznym jest podjęcie dyskusji nad szeregiem kwestii natury systemowej. Dotyczą one w szczególności takich kwestii jak:

W piątek 25 listopada 2016 roku w godz. 16:30-20:00 w auli Wyższej Szkoły Technicznej w Katowicach, ul. Rolna 42 odbędzie się Konferencja programowa Katowickiego Oddziału Towarzystwa Urbanistów Polskich, pod hasłem: „Przyszłość zawodu urbanisty”. Konferencja będzie miała formułę otwartą dla wszystkich zainteresowanym, nie tylko Członków TUP, ale też działaczy innych stowarzyszeń i organizacji oraz adeptów zawodu. Program składać się będzie z trzech bloków dyskusyjnych:

-  Nowe wyzwania wobec profesji kształtujących przestrzenie miejskie;
-  Sukcesy, rozczarowania i przyszłość zawodów związanych z kształtowaniem przestrzeni;
-  Rola TUP i innych organizacji w przemianach i promocji zawodu urbanisty.

Podsumowanie obrad obejmować będzie m.in. prezentację wyników ankiety programowej przeprowadzonej w ramach Konferencji. Wkrótce zostaną podane szczegółowe informacje na temat tego wydarzenia wraz z listą przygotowanych wystąpień, wprowadzających do dyskusji. Zapraszamy wszystkich zainteresowanych, osoby posiadające doświadczenie zawodowe, aktywne w promowaniu zagadnień urbanistyki, ale szczególnie młode osoby wkraczające dopiero w zawód lub zaczynające działalność w organizacjach społeczno-zawodowych.