Towarzystwo Urbanistów Polskich

W dniu 21 sierpnia odbyło się posiedzenie Jury Konkursu o Doroczne Nagrody TUP za prace dyplomowe z zakresu urbanistyki, planowania i gospodarki przestrzennej obronione w 2018 roku. Jury w składzie: dr inż. arch. Tomasz Majda - przewodniczący (TUP o. Warszawa)
dr inż. arch. Małgorzata Mirecka - sędzia referent (TUP o. Warszawa)
prof. dr hab. arch. Nina Juzwa (TUP o. Katowice)
dr inż. arch. kraj. Renata Giedych (TUP o. Warszawa)
arch. Krzysztof Ozimek (SARP)
Marek Kuzaka (AMS)
przyznało następujące nagrody i wyróżnienia:

W kategorii Projektowanie Urbanistyczne:
Nagrodę przyznano pani Elżbiecie JANISZEWSKIEJ za pracę pt. Industrialny ogród wrażeń- jako element miejskiego systemu zieleni i przestrzeni publicznych 'green line', wykonaną pod kierunkiem dr inż. arch. Anety Tomczak na Wydziale Architektury Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Łódzkiej.
Wyróżnienie przyznano panu Tomaszowi JAKUBOWSKIEMU za pracę pt. Kształtowanie przestrzeni publicznych Doliny Wisły w Warszawie, wykonaną pod kierunkiem dr hab. inż. arch. Katarzyny Pluty, prof. PW na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.
oraz panu Tomaszowi TWAROGOWI za pracę pt. Koncepcja zagospodarowania terenów portowych oraz poprzemysłowych w Sydeny - Rozelle Bay, wykonaną pod kierunkiem prof. dr hab. inż. arch. Elżbieta Węcławowicz-Bilska oraz dr inż. arch. Hanna Hrehorowicz-Gaber na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej.

Tożsamość. 100 lat polskiej architektury to pięć wystaw w pięciu miastach Polski, z których każda przygląda się innemu fenomenowi architektonicznemu po 1918 roku. Opowiadamy o budynkach i przestrzeniach oraz twórcach, którzy wpłynęli na kształt przestrzeni miejskich po odzyskaniu niepodległości. Zadajemy przy tym pytania o społeczną tożsamość i zmianę, ale także o rolę architektów i urbanistów w naszym codziennym życiu. W jaki sposób ich działalność przyczynia się do budowy polskiego krajobrazu kulturowego oraz tożsamości miejsc, które zamieszkujemy?

Każda z wystaw to inny wycinek historii oraz inny wątek przewodni. W Krakowie skupimy się na okresie 1918-1939, zaś tematem będzie SZTUKA. W Warszawie (okres 1939?1956) przyjrzymy się zagadnieniu WŁADZY, w Lublinie (okres 1956?1970) - SPOŁECZEŃSTWU, w Poznaniu (okres 1970-1989) - TRANSFEROWI; wreszcie ekspozycja w Katowicach, obejmująca okres 1989-2018, to PRZEMIANA.

Przedłożony do pre-konsultacji projekt zawiera wiele interesujących rozwiązań kierunkowo zbieżnych z postulatami Towarzystwa. Właśnie dlatego poniższe uwagi koncentrują się na wątpliwościach wynikających z niedostatecznego, naszym zdaniem, uwzględnienia w projekcie systemowych uwarunkowań planowania przestrzennego, zwłaszcza w związku z koncepcją zintegrowanego planowania rozwoju. Wątpliwości te mają podstawę w prowadzonej od lat w naszym środowisku dyskusji o przyczynach kryzysu planowania przestrzennego w Polsce. Zgłaszamy je z przekonaniem, że ich rozważenie może pozytywnie wpłynąć na kontynuację prac nad projektem opiniowanej ustawy.

1. Tags: Opinia

Stanowisko Rady TUP z dn. 14.6.2019

Sytuacja wyjściowa

System prawny w gospodarowaniu przestrzenią jest przeregulowany, skomplikowany, nieskuteczny i wywołujący zachowania patologiczne w sferze społecznej, gospodarczej i procesach budowlanych. Towarzyszą temu nadmiernie wysokie straty środowiskowe, społeczne i gospodarcze, a kolejne próby usprawniania systemu regulacyjnego nie przynoszą oczekiwanych efektów a wręcz prowadzą do jego nadmiernego skomplikowania. Obecny system gospodarowania przestrzenią sprzyja patologii z uwagi na pełne sprywatyzowanie korzyści z renty budowlanej oraz przerzucenie strat powodowanych przez pogłębianie się chaosu przestrzennego na społeczeństwo i budżety publiczne. Jednocześnie narastający chaos przestrzenny i jego koszty społeczne są nadal tolerowane przez większą część społeczeństwa i aktywistów życia politycznego.
Większość przedkładanych propozycji rządowych, dotyczących poprawy funkcjonowania planowania przestrzennego ma charakter działań fragmentarycznych i pozorowanych, powiększa się liczba ustaw specjalnych, dewastujących system planowania. Przerwanie tego stanu rzeczy wymaga podjęcia politycznej decyzji o radykalnej reformie polegającej na istotnym uproszeniu systemu planowania przestrzennego, zdecydowanej jego deregulacji oraz ukierunkowaniu na rzeczywistą poprawę ładu przestrzennego w ramach zintegrowanego modelu planowania rozwoju.