POŻEGNANIE
prof. dr. arch. Romualda Dylewskiego
"...ale uważaj, tam (na Architekturze w Krakowie) jest także kierunek URBANISTYKA, na to nie idź, to takie nie wiadomo co".
Romku (bo tak sobie życzyłeś, aby się do Ciebie zwracać), te pierwsze słowa o urbanistyce usłyszałeś od swojego nauczyciela inż. Kwiatkowskiego (po Politechnice Warszawskiej) podczas tajnych korepetycji gimnazjalnych, w czasie okupacji. Tę ?rekomendację? urbanistyki wypowiedział w toku roztaczania przed utalentowanym uczniem szerokich horyzontów późniejszych studiów techniczno-architektonicznych w Krakowie.
Po ukończeniu równolegle Liceum Budowlanego oraz Szkoły Malarstwa i Rysunku Pani Miłoszowej w Lublinie w 1945 roku, bez trudu dostałeś się na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, już jako inwalida wojenny, z amputowaną prawą ręką. Tam poznajesz swoją przyszłą małżonkę Jadwigę, z którą dochodzicie do wspólnego wniosku, że dwóch malarzy w rodzinie to przesada. Dylemat rozstrzygacie poprzez losowanie. Dwie karteczki do beretu i niestety, jak powiedziałeś w wywiadzie Pani Izabeli Pastuszko, wygrała architektura. Przyjąłeś to za klęskę, ale konsekwentnie zrywasz z malarstwem, pomimo sukcesów i przenosisz się na Wydział Architektury przy AGH (obecnie Politechnika Krakowska). Jako ostatnią pracę przeddyplomową wykonujesz Projekt przekształcenia rodzinnego miasta Łęczna w ośrodek turystyki w strukturze Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego. Byłeś jedynym studentem, który pracę dyplomową wybrał z urbanistyki, a był to Projekt parku kultury i wypoczynku dla Krakowa i Nowej Huty. Dyplom ?inż. architekta, mgr nauk technicznych? uzyskujesz w 1952 r. i jako wyróżniający się absolwent otrzymujesz od uczelni skierowanie na dalsze studia doktoranckie do Moskwy. Do realizacji tej oferty nie doszło, i dobrze! - podsumowałeś w wywiadzie.
Romku, pewnie mi nie odpowiesz, pewnie zareagujesz Twoim szerokim, zniewalającym uśmiechem, ale dla mnie zagadką i to bardzo zaskakującą pozostaje fakt, że w tym nie do zapomnienia dniu 7-go stycznia 2019 r., nic nie wiedząc o Twoim Odejściu z tego ziemskiego padołu, udostępniam na Facebooku właśnie w tym dniu wspomnieniową (z początku lat 70-tych) fotografię z tamtej Miejskiej Pracowni Urbanistycznej. Centralną postacią na niej jesteś Ty, w otoczeniu kilkunastu koleżanek, a mój opis brzmi: "Błogosławiony między niewiastami" - i co Ty na to?
Na dwóch następnych fotografiach, pośród wspaniałego grona przyjaciół z tamtych pięknych lat, można bez trudu dostrzec Tych, którzy już wcześniej odeszli na zawsze do Pana; i tak: Panią Lodzię Grygiel, Terenię Wiącek, Izę Chyłę, Pana Bernarda Kowalczuka, Henryka Matwiejuka, Sławka Cichorzewskiego, Rysia Dąbrowskiego, Czesława Frąka, Tadeusza Stopniewicza, Jurka Lipińskiego i Tadeusza Chmielewskiego (seniora).
Romku, nie muszę Ci tego mówić, bo Ty widzisz i wiesz, że my tu dzisiaj zebrani na ostatnim odcinku Twojej niezwykłej ziemskiej wędrówki, Żegnamy Cię, ja szczególnie w imieniu Koleżanek, Kolegów, Przyjaciół i Sympatyków Towarzystwa Urbanistów Polskich, a Oni tam wysoko wyczekują, aby Cię Powitać. I znów Miejska Pracownia będzie miała swojego Szefa.
Romku, jestem dumny, że na swojej drodze życiowej dane mi było spotkać Ciebie, i wyrażam przekonanie, iż nie jestem w tym osamotniony, a znajduję się w licznym i doborowym Gronie. SPOCZYWAJ w POKOJU.
Bardzo gorąco i serdecznie Dziękuję Dzieciom tj. Pani Magdzie i Panu Szymonowi za troskliwą opiekę nad Tatą, szczególnie w ostatnich latach.
Władysław Rawski
Wiceprezes Oddziału
TUP w Lublinie
Lublin, dnia 15 stycznia 2019 r.
