Towarzystwo Urbanistów Polskich

Stanowisko Oddziału Warszawskiego Towarzystwa Urbanistów Polskich – w sprawie wystawy „Zburzona historia. Warszawa 1945-1948. Miastobójstwo za parawanem technicznych uzasadnień”.

Towarzystwo Urbanistów Polskich wyraża ubolewanie z powodu otwartej w Muzeum Techniki wystawy, która w sposób wyjątkowo jednostronny ukazuje powojenną odbudowę Warszawy i działalność Biura Odbudowy Stolicy. Prezentowane plansze służą wyłącznie udowodnieniu tezy, że z powodów ideologicznych kierownictwo BOS-u doprowadziło do wyburzenia wielu kamienic nadających się do odbudowy. Zredukowanie społecznego przekazu o odbudowie Warszawy do tego jednego kontrowersyjnego zagadnienia, wyrwanego z kontekstu urbanistycznych, społecznych i ekonomicznych uwarunkowań tamtych lat, jest zaprzeczeniem obiektywizmu. Nazwanie zaś odbudowy niemal doszczętnie zniszczonej przez Niemców Warszawy „miastobójstwem” jest co najmniej niestosownością, obrażającą pamięć o licznych architektach i urbanistach związanych z BOS-em, spośród których wielu należało do TUP.

Danuta Kochanowska, Mieczysław Kochanowski, 2012, W stronę miasta, Wyższa Szkoła Ekologii i Zarządzania, s.191

Poniższy tekst jest prezentacją a nie recenzją książki, która wymagałaby od piszącego podjęcia dyskusji z zawartymi w książce poglądami i sądami autorów oraz z jej układem. Przy wielowątkowości poruszanej w książce materii recenzja taka przekroczyłaby ramy objętościowe właściwe dla publikacji na internetowej stronie TUP. Tekst służy zwróceniu uwagi urbanistów na książkę adresowaną do szerokiego kręgu odbiorców, która porusza ważne tematy w rzadko spotykany w naszym środowisku sposób.

***

Grzegorz A. Buczek

Polska Rada Architektury oraz  Rada Towarzystwa Urbanistów Polskich zwracają się do Pani w sprawie Projektu Miejscowego Planu Zagospodarowania Centrum Warszawy. Warszawa jest jedyną stolicą Europy dysponującą niezabudowanym terenem w samym centrum miasta. To niezwykła szansa na stworzenie unikalnej, atrakcyjnej dla wszystkich mieszkańców i turystów przestrzeni. Proces planowania centrum trwa od wielu lat i doprowadził do sformułowania wielu prawidłowych decyzji, do jakich trzeba zaliczyć:

arch. Grzegorz A. BUCZEK, PRA, SARP, wiceprezes TUPczłonek Rady Architektury i Rozwoju Warszawyczłonek – sekretarz Głównej Komisji Urbanistyczno - Architektonicznej

Szanowna Paniprof. Hanna Gronkiewicz - WaltzPrezydent Miasta Stołecznego Warszawy

Urząd Miasta st. Warszawy,Plac Bankowy 3/5, 00-950 Warszawa

„List Otwarty”

dot.: konieczności zachowania spójności decyzji o wzizt z polityką przestrzenną Miasta st. Warszawy

Szanowna Pani Prezydent !

W ostatnich latach, tak w poprzedniej jak i kończącej się kadencji Rady m. st. Warszawy wielokrotnie zabierałem publicznie głos, także podczas posiedzeń powołanej przez Panią Prezydent Rady Architektury i Rozwoju Warszawy, w sprawie nadrzędności polityki przestrzennej Miasta st. Warszawy zapisanej w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta nad oba typami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Czyniłem tak, gdyż oczywista dla mnie – jako współautora projektu ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - konieczna zgodność działań ze sfery tzw. „realizacji urbanistycznej” z zapisami studium gminnego nie była niestety przestrzegana w Warszawie… Wyrażało się to w powszechnym wydawaniu obu typów decyzji o wzizt w niespójności z głównymi celami dotyczącymi ochrony ładu przestrzennego Stolicy - tak Strategii rozwoju Warszawy do 2020 roku jak i samego Studium oraz z jego istotnymi zapisami, a wręcz w rażącej z nimi sprzeczności. Miało to często miejsce także w sytuacji zaawansowania procedur sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, co skutkowało nawet niemożnością ich uchwalenia, a w rezultacie także destrukcją ładu przestrzennego naszego Miasta, naruszeniem istotnych wartości jego struktury funkcjonalno – przestrzennej oraz tych ze sfery dziedzictwa kulturowego, no i – co przecież równie ważne – marnotrawstwem publicznych środków przeznaczanych na prowadzenie przez administrację samorządową Miasta i jego Dzielnic takich „wewnętrznie sprzecznych” działań. Najbardziej spektakularnym przykładem takich nieprawidłowości było zawieszenie prac nad projektem planu miejscowego Żoliborza Południowego, wobec niemożności pogodzenia w jego treści odnośnych zapisów Studium i sprzecznych z nimi warunków zabudowy ustalonych w licznych decyzjach o wz oraz uzyskanych na ich podstawie pozwoleń na budowę. Podobne przykłady można niestety mnożyć…

arch. Grzegorz A. BUCZEK, SARP, wiceprezes TUPczłonek Rady Architektury i Rozwoju Warszawy

Szanowna PaniHanna Gronkiewicz - Waltz Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy

za pośrednictwem:

Biura Architektury i Planowania PrzestrzennegoUrzędu m. st. Warszawy,PKiN, Plac Defilad 1, 00-901 Warszawa

dot. uwagi do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego  w rejonie Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie

W związku z wyłożeniem do publicznego wglądu projektu mpzp w rejonie PKIN w oraz odnośnym ogłoszeniem Prezydent m. st. Warszawy z dnia 30 czerwca 2010 r., zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wnoszę poniższe uwagi, dotyczące niektórych wskazanych ustaleń przyjętych w projekcie przedmiotowego planu.

Imię i nazwisko osoby wnoszącej uwagi: Grzegorz A. BUCZEK, Warszawa

Nieruchomości, których dotyczą wnoszone uwagi: uwagi dotyczą nieruchomości  położonych w granicach poszczególnych terenów wyodrębnionych  na rysunku projektu przedmiotowego mpzp liniami rozgraniczającymi i odpowiednio oznaczonych.

Niniejszym wnoszę następujące uwagi do wskazanych poniżej projektowanych ustaleń przyjętych w projekcie przedmiotowego mpzp:

- dotyczące terenu 1.ZP: - celowe jest uściślenie tekstowych graficznych ustaleń dot. kształtowania przestrzeni ciągów ulicznych poprzez ustanowienie obowiązku nasadzeń i/lub ogrodzeń i/lub elementów małej architektury kształtujących obowiązkowe pierzeje parkowe wzdłuż ulic Marszałkowskiej i Emilii Plater - jako kontynuacje obowiązujących linii zabudowy ustalonych w granicach terenów 2.UM/W i 7.UK oraz podobnego obowiązku ustalającego w postaci „zielonych” bram i/lub „narożników” wejścia w obszar Parku; - w zbliżony sposób winny być ustalone główne przejścia przez Park z rejonu wejść / wyjść stacji metra „Świętokrzyska” do rejonu wejść / wyjść Muzeum Sztuki Nowoczesnej i przejść do placu publicznego – terenu 9.KPp; - konieczne jest wprowadzenie ustaleń tak graficznych i tekstowych mających na celu „neutralizację” agresywnej formy wjazdu „ślimaka” ul. Projektowanej 8.KD-L, np. obowiązkowych nasadzeń drzew i krzewów, małej architektury o charakterze „parkowym” (w ramach ogólnego systemu obiektów tego typu w granicach przedmiotowego mpzp, w szczególności parku);

- uzasadnienie: Park Świętokrzyski jak i jego zieleń oraz urządzenia (o ile nie będzie przedmiotem odrębnego konkursowego opracowania przedrealizacyjnego) winien być w planie znacznie bardziej szczegółowo zaprojektowany, zwłaszcza w miejscach, które są kluczowe / krytyczne dla percepcji przestrzeni publicznej tego fragmentu centrum Warszawy;

arch. Grzegorz A. BUCZEK

Projektowanie nowego centrum Warszawy – kolejna odsłona

Niedawno zakończone wyłożenie do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „w rejonie Pałacu Kultury i Nauki” oraz publiczna dyskusja nad nim nie wzbudziły ani większego zainteresowania, ani emocji. A przecież jest to projekt planu, który – jeśli potraktujemy go tak poważnie, jak poważne są problemy nim objęte – ma zadecydować o kształcie przestrzeni oraz funkcjonowaniu nowego centrum Stolicy Polski ! Jeśli założyć, że tak istotny projekt nie może być obojętny warszawiakom ( i nie tylko im !) to nikłe zainteresowanie może usprawiedliwić wyłącznie jego prezentacja w okresie letniej kanikuły, do tego z terminami wyłożenia i składania uwag bliskimi minimalnych wymagań przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, stosowanych do niewielkich zmian mało znaczących planów np. na peryferiach małych gmina gmin… Jest coś niezrozumiałego w tym, że Władze Warszawy traktują ten – być może najważniejszy sporządzany obecnie plan – całkowicie rutynowo, nie promując jego prezentacji i możliwości publicznej dyskusji nad zawartymi w nim propozycjami, jako szczególnej okazji dla warszawiaków do współdecydowania o przyszłości nowego „serca” ich miasta. Prace nad tym projektem trwały ponad trzy lata – od lipca 2007 r. Efekty prac zespołu planistów z Miejskiej Pracowni Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju za niego odpowiedzialnych wypadałoby przecież uhonorować specjalnymi prezentacjami odpowiadającymi randze tego projektu, przedstawić nie tylko sam projekt, ale także ich autorskie komentarze i wyjaśnienia… Dla porównania: laureaci konkursu na koncepcję zagospodarowania tego rejonu - autorzy odrzuconej wersji planu - często wyjaśniali jego ustalenia w mediach… Czyżby z nowym projektem nikt tak się nie utożsamiał, jak autorzy wersji „pokonkursowej”, czy chociażby promotor nadal obowiązującego planu z marca 2006 roku – były Naczelny Architekt Miasta ?Kilkanaście miesięcy temu znacznie większą promocję miała bliżej nieokreślona (w sensie procedury planistycznej) koncepcja zagospodarowania i możliwe – dość zresztą kontrowersyjne - warianty zabudowy, niż aktualny projekt, do którego wszyscy zainteresowaniu  mogli wnosić uwagi - do rozpatrzenia przez Prezydent Miasta. Czyżby tamta dyskusja (sprzed kilkunastu miesięcy) miała służyć tylko rozładowaniu emocji – bo nie miała formalnego znaczenia, a debatę, która może wpłynąć na ostateczny kształt ustaleń planu przeprowadzono celowo tak, aby nie uczestniczyło w niej zbyt wielu krytycznie nastawionych do propozycji planistów ?